29 december 2013

Recensie: Luchtvissers - Gerwin van der Werf

Gerwin van der Werf (1969) is muziekleraar, schrijver, componist en arrangeert muziek voor verschillende ensembles. Ook speelt hij zelf in een coverband. Naast columns voor dagblad Trouw, schrijft hij gedichten en romans.
Ik ken Gerwin van der Werf van zijn columns in Trouw, die ik altijd erg prettig vind om te lezen. Toen dan ook de kans kwam om een proefexemplaar van zijn nieuwe roman Luchtvissers te recenseren, greep ik die met beide handen aan. Kan Van der Werf ook boeien in iets uitgebreiders dan een column? Het antwoord is zonder meer: ja.

Het verhaal voltrekt zich op een klein, verlaten eiland, Lundines. De bewoners zijn gedwongen geëvacueerd omdat er geen middelen van bestaan meer zijn. Slechts enkelen (zijn het er vijf of zes? Wie laat de vuurtoren branden?) zijn stiekem achtergebleven: de van zijn geloof gevallen dominee, de oude man die zijn dementerende vrouw verzorgt, het jonge meisje Jo-Anne en haar vader. En dan is daar Josh, de vreemdeling, die naar het eiland is gekomen om van zijn schuldgevoel af te komen nadat het zoontje van zijn vriendin bij een door hem veroorzaakt auto-ongeluk is omgekomen. Ieder vecht tegen zijn eigen demonen.

Luchtvissers is een formidabele roman. Grote thema's als mantelzorg, rouwverwerking, sexualiteit, bescherming, worden op boeiende wijze op microniveau uitgewerkt. Dat levert een prachtig verhaal op, herkenbaar, rauw, levensecht. Met messcherpe observaties en sterke dialogen geeft Van der Werf de lezer een bewogen inkijk in het leven van mensen die alle moeite doen om te (over)leven – terwijl ze dat eigenlijk niet meer willen. Eenmaal begonnen in het boek is het praktisch onmogelijk om het weg te leggen. Een regelrechte aanrader!
 
(Gelezen voor De Club van Echte Lezers)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten