22 mei 2012

Recensie: Superchef - Anne West


Anne West (1974) is een Nederlandse schrijfster die al als tiener begon met schrijven. Naast het schrijven van boeken in verschillende genres (fantasy, chicklit en verhalen) werkt ze als praktijkbegeleidster van leerlingen die een opleiding tot helpende en verzorgende volgen in een verpleegtehuis.

In Superchef maken we kennis met de 31-jarige Esther van Tulden die vastzit in een uitzichtloos baantje als telemarketeer. Ze haat het werk en ze haat haar leidinggevende. Ze is single nadat ze uit een vreselijke relatie is gekomen en ze is al zeven jaar verliefd op de onbereikbare instellingskok Vincent. Wanneer Esther en Vincent elkaar onverwacht weer ontmoeten blijkt hij nog steeds onbereikbaar, ondanks dat hij inmiddels een restaurant heeft geopend dat haar naam draagt. Dat moet toch iets betekenen? Maar Vincent houdt de boot af. Als ze dan ook nog eens haar baantje verliest, is ze de wanhoop nabij. Door vrienden gesteund, stort ze zich met hart en ziel in een kookwedstrijd die op televisie uitgezonden wordt; koken kan ze immers als de beste! Dan gebeurt het ergste wat haar kan gebeuren: haar onbereikbare held blijkt jurylid te zijn van de wedstrijd en haar enge ex-vriend is net als zij deelnemer. Ze is van de regen in de drup gevallen. Hoe vecht ze zich hier doorheen?

Superchef is geschreven in een gezellige humoristische schrijfstijl die een glimlach om je mond tovert. Je vliegt door het eerste deel van het boek en leeft mee met Esther. Hoewel ik haar ook wel eens door elkaar wilde schudden omdat ze zo opging in haar overweldigende zelfmedelijden. In het vervolg wordt duidelijk welke invloed haar ex-vriend op haar heeft gehad en begint de sympathie voor Esther de boventoon te voeren. Zal zij zich op tijd kunnen herpakken om niet de grote liefde, die langs ongedachte pad haar hart binnensluipt, willens en wetens de rug toe te keren?

Anne West speelt op een leuke manier in op de heersende hausse aan realityprogramma's door de lezer een combinatie van Masterchef en Big brother voor te schotelen. Daar had wat mij betreft meer strijd en pit in verwerkt mogen worden. Nu blijft het allemaal vrij oppervlakkig en, afgezien van Esther, zijn de personages onderbelicht en zonder veel diepgang. Het geheel is ondanks dat het plezierig leest (te) licht en luchtig, als slagroom uit een spuitbus: lekker zoet en het smaakt ook nog ergens naar. Maar wat overblijft is opgeklopte lucht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten